برچسب: بهترین وبلاگ‌های دوئچه‌وله

بنیاد دوئچه‌وله از سال ۲۰۰۴ اقدام به برگزاری جشنواره‌ای با عنوان The Bobs نموده است که طی آن هر ساله با هدف انعکاس تنوع و افزایش اهمیت روز‌افزون اشکال جدید ارتباطی در اینترنت، به معرفی برترین فعالیت‌های آن‌لاین از نگاه داوران و مردم می‌پردازد.

نهمین دوره‌ی این جشنواره از ۱۸ بهمن ماه با آغاز ثبت نام کاندیداها از ۱۴ زبان مختلف از جمله فارسی آغاز شده است.

از مهمترین تغییرات Bobs 2013 به بازی گرفتن شبکه‌های اجتماعی است. همان‌گونه که قبلاً هم پیشنهاد کرده بودم، با توجه به رشد روزافزون فعالیت‌ها در شبکه‌های اجتماعی، لازم است تا برگزارکنندگان جشنواره‌های مرتبط با وب، این گروه را نیز مورد توجه قرار دهند. و حالا دوئچه‌وله برای اولین بار کاربران شبکه‌های میکروبلاگینگ را نیز با اضافه کردن بخش «بهترین شخص برای دنبال کردن» (Best Person to Follow) به مسابقه وارد کرده است. که به نظر من کار بسیار نیکویی است!

پیشنهاد می‌کنم برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت رسمی The Bobs -که اتفاقاً نسخه‌ی فارسی هم دارد- مراجعه کنید و اگر خودتان یا دوستان‌تان فعالیت آن‌لاین دارید در آن ثبت‌نام کنید.

ضمناً امسال هم آرش آبادپور برای سومین و آخرین سال، یکی از داوران این جشنواره است که در همین زمینه دعوت می‌کنم تا گپ‌زنی من و آرش در رابطه با Bobs را از نظر بگذرانید.

حتماً در جریان هستید که نهمین دوره‌ی مسابقات انتخاب وبلاگ‌های ممتاز دوئچه‌وله (The Bobs) در حال برگزاری است. و همان‌گونه که قبلاً هم نوشتم، به لطف دوستان، بلاگ‌نوشت هم یکی از کاندیداهای بخش وبلاگ‌های فارسی است. به همین خاطر و برای اینکه بیشتر با اهداف این برترگزینی و حال و هوای آن آشنا شویم، با داور ایرانی این مسابقات، گپی زدم و از وی چند سوال پرسیدم:

اساس جوایز وبلاگ‌های ممتاز دوئچه‌وله بر چیست؟ چرا دوئچه‌وله تصمیم گرفته تا چنین مسابقاتی را برگزار کند؟

دویچه‌وله از ابتدا که این برنامه را برگزار کرد قرار بود وبلاگستان‌های مختلف را به هم وصل کند و نوعی تشویق برای وبلاگ‌نویس‌ها هم باشد. در آن زمان رسانه‌های بزرگ هنوز ارتباطی با وبلاگ‌نویسان نداشتند و وبلاگ‌نویسان تحت فشار دولت‌هایشان بودند. این برنامه قرار بود این ارتباط را ایجاد کند و وبلاگ‌نویسان را به مخاطبان بیشتری معرفی کند.

آن طور که به یاد دارم، زبان فارسی، از زبان‌هایی بود که از نخستین دوره‌ی این مسابقات حضور داشته. فکر می‌کنی چرا؟

وبلاگ‌های فارسی در دور اول این برنامه شرکت‌ نداشتند که گویا نامه‌ای نوشتند و ابراز نارضایتی کردند و دویچه‌وله هم بالاخره فارسی را به زبان‌های مسابقه اضافه کرد.

فکر می‌کنم یک بخش ِ بزرگ ِ مساله، و این برداشت ِ شخصی ِ من است، این است که اولا فارسی‌زبانان دچار نوعی بحران رسانه‌ای هستند. یعنی ما رسانه‌های زیادی نداریم که حرف‌مان را بزند، و همین است که وبلاگ می‌نویسیم و زیاد هم می‌نویسیم. در چنین وضعیتی منطقی است که رسانه‌ی دویچه‌وله تلاش کند به وبلاگ‌نویسان نزدیک‌تر شود و وبلاگ‌نویسان هم انگیزه داشته‌باشند که با شرکت در برنامه‌ای که دویچه‌وله ترتیب داده دایره‌ی مخاطبان‌شان را گسترش بدهند.

چطور شد که شما بعنوان داور این مسابقات انتخاب شدی؟

من یک‌سال نامزد این برنامه بودم که البته جایزه را نبردم. سال بعد، که پارسال می‌شود، باهام تماس گرفتند که دوست‌داریم شما داوری کنی. می‌دانم که ترجیح می‌دادند داور ساکن ایران باشد، اما به‌دلایلی وبلاگ‌نویسان ایرانی ِ ساکن ِ ایران ترجیح نمی‌دهند درچنین برنامه‌ای شرکت کنند. از طرف ِ دیگر این‌که من در یک کشور انگلیسی‌زبان زندگی می‌کنم نکته‌ی خوبی بود، چون داور لازم است بتواند به زبان انگلیسی از نامزدها دفاع کند. من وبلاگ‌نویس هم بودم و دوستان زیادی در وبلاگستان داشتم. نپرسیده‌ام، اما به‌نظرم این شد که سراغ من آمدند. من هم البته علاقه‌مند بودم با وبلاگ‌نویسان بیشتری آشنا بشوم و فضای رسانه را بهتر بشناسم.

سال ِ گذشته بعد از پایان برنامه‌ی داوری، مدیر ِ بخش ِ ایران برنامه گفت که از کارم راضی بوده‌اند و علاقه‌مند هستم سال بعد هم کار را ادامه بدهم. من هم‌چنان انگیزه‌ی خوبی برای ادامه داشتم و این شد که برای سال دوم هم داور برنامه ماندم.

در داوری بین وبلاگ‌ها، چه چیزهایی را معیار قرار می‌دهی؟

من چند تا خط قرمز دارم. وبلاگی که نفرت‌پراکنی کند یا حریم شخصی مردم را نقض کند با تشویق به خشونت کند به‌نظر من معیارهای شرکت در این برنامه را ندارد.

وبلاگ باید دایره‌ی مخاطب داشته باشد. اگر ندارد، یعنی هنوز جای کار دارد تا در مقیاس بزرگ‌تری مطرح بشود. مخاطب را از نظرات زیر نوشته‌ها و ارجاع‌ها و هم‌خوان‌ها در شبکه‌های اجتماعی اندازه می‌گیرم.

از حال و هوای داوری The Bobs بیشتر برای‌مان بگو. چقدر از وقتت را صرف این کار می‌کنی؟ در جلسات با سایر داورها چه مسائلی را مطرح می‌کنید؟اگر خاطره‌ای هم از این نشست‌ها داری با ما در میان بگذار.

یک خاصیت خیلی جالب این برنامه این است که آدم‌هایی با پشت‌زمینه‌های خیلی مختلف می‌آیند. یعنی در یک اتاق یک نفر روس نشسته و یک نفر بحرینی و یک نفر چینی و الی آخر. آدم‌ها انگیزه و اشتیاق دارند. مثل این است که یک‌هو افتاده‌ای وسط سازمان ملل. قبل از جلسه دسته‌جمعی می‌رویم شام و نهار و همه تلاش می‌کنند نامزدهای‌شان را به هم معرفی کنند. آدم یاد می‌گیرد که دنیا خیلی بزرگ است.

خیلی کار راحتی نیست که یک وبلاگ فارسی را به مخاطب غیرفارسی زبان معرفی کنی. مثلا اینکه «این وبلاگ خیلی با‌حال‌ه»، خب این خوب نیست. به آدم فارسی‌زبان می‌شود گفت «فلانی خیلی خوب‌ه برو بخون» و می‌رود و می‌خواند. توی جلسه اما ده دقیقه وقت داری و باید نامزدت را معرفی کنی.

خاطره‌ی من مال پارسال‌است که یکی از نامزدها، که برنده هم شد، را من خیلی رویش انگیزه داشتم. خیلی خوب کار می‌کرد. یکی از ویدیوهایش را گذاشتم در اتاق کنفرانس پخش شود و روش شروع کردم حرف زدن. ویدیو یک لحظه‌ی اوج دارد که تنظیم کردم که حرفم دقیقا همان‌جا به این برسد که «و ما به این دلیل معتقدیم این نامزد بهترین است» و ویدیو به اوج‌اش رسید و چند دقیقه بعد دست‌های زیادی بالا رفت و ما رای را بردیم. لحظه‌ی نابی بود. یکی که من نمی‌شناختمش کار کرده‌بود و حالا داشتند ازش قدردانی می‌کردند.

جوایز The Bobs 2012 چه هستند؟

جایزه‌های امسال مجموعی از جایزه‌های هرسال هستند، مثل «بهترین وبلاگ» و «بهترین وبلاگ فارسی» و «بهترین کانال ویدیویی» و از این دست، به‌اضافه‌ی یک جایزه‌ی «آموزش و فرهنگ». این جایزه‌ی ویژه به وبلاگ‌هایی اهدا می‌شود که در راه ایجاد گفت‌وگو بین فرهنگ‌ها تلاش می‌کنند. اما درباره‌ی جایزه‌ی نقدی امسال اطلاع ندارم!

به یاد ندارم که گزارش مفصلی از مراسم اختتامیه این مسابقات – حداقل به زبان فارسی – دیده باشم. آیا می‌شود امیدوار بود که امسال پوشش گسترده‌تری به زبان فارسی داشته باشیم؟

همیشه گزارش‌هایی بوده است. حتی یک‌سال یادم است که من برنامه‌ی اهدای جوایز را زنده می‌دیدم. امسال هم حتما پی‌گیری می‌کنم که گزارش برنامه در شبکه‌های اجتماعی هم هم‌خوان بشود. و البته خودم هم سعی می‌کنم مفصل از جلسه‌ی نهایی انتخاب برندگان توییت کنم. برنده‌ها را البته نمی‌توانم توییت کنم. این یکی را باید از وب‌سایت دویچه‌وله خبرش را بگیری.

اگر حرف ناگفته‌ای مانده، خوشحال می‌شوم بشنوم.

ممنونم از تو که زحمت زیادی در وبلاگستان می‌کشی. ممنونم از همه‌ی کسانی که با وضعیت اینترنت ِ نامناسب زحمت می‌کشند و در این برنامه شرکت می‌کنند. مهم این است که با هم حرف بزنیم. بقیه‌اش مهم نیست. تفاوت زیاد هست، اما مهم این است که حرف بزنیم. اگر حرف بزنیم، برنده‌ایم. اگر حرف نزنیم همه‌مان بازنده‌ایم. مهم فقط همین است.