رهبران کشورها به ندرت وقت آزاد برای وبلاگنویسی پیدا میکنند. اما محمود احمدینژاد میخواهد این وضع را تغییر دهد. رئیس جمهور ایران هفته قبل شروع به نوشتن وبلاگی در آدرس www.ahmadinejad.ir نمود که مزین است به عکسی از او در حالیکه یقه پیرهنش باز است ]![ و قلمی بدست دارد. و تعجب برانگیز نیست که این وبلاگ در همین مدت کوتاه چنان سروصدایی به پا کند که خیلی از بلاگرها آرزویش را دارند!
در طی همین چند روزی که از اولین پست رئیسجمهور میگذرد،
Technorati – موتور جستجوی وبلاگها که در سانفرانسیسکو مستقر است ـ به آن امتیاز ۳۷۲۲مین وبلاگ را از بین ۵۰ میلیون صفحه وب داده است.
اما شاید مهمترین پرسش این باشد که پشت این کار چه هدفی نهفته است. واضح است که سایت برای مخاطبان بینالمللی طراحی شده است. سایت علاوه بر آنکه به زبان فارسی منتشر میگردد، دسترسی به زبانهای عربی و انگلیسی نیز در آن وجود دارد، ضمن آنکه ترجمه فرانسوی مطالب هم در راه است.
با توجه به نزدیک شدن به ۳۱ آگوست که بعنوان پایان ضربالعجل تعیین شده توسط شورای امنیت برای متوقف ساختن فعالیتهای هستهای برای ایران میباشد، چنان جای تعجبی ندارد که احمدینژاد در پی جمعآوری یک موافقت در بین افکار عمومی جهان نسبت به خود میگردد.
واضح است که توسط یک رسانه جمعی جدید، احمدینژاد میخواهد پیام خود را به تمام دنیا ابلاغ کند. همچنین وبلاگ، با گستردگی و تجددی که دارد، میتواند راه نوینی باشد برای ارسال پیام برای دسته خاصی از مخاطبان مهم که همان جوانان هستند.
مانی منجمی، وبلاگنویس تهرانی، میگوید: «او تلاش میکند تا با مردمی سخن بگوید که از طریق سایر رسانهها همچون تلویزیون و روزنامه به او توجهی نمیکنند.» وبلاگنویس تهرانی دیگری که بدلیل فیلتر بودن وبلاگش برای مدت شش ماه، نخواسته نامش فاش شود، میگوید که احمدینژاد در تلاش است تا راهی پیدا کند که نشان دهد زندگی جوانان برایش اهمیت دارد و به فکر آنان است.
اما آیا جوانان ایرانی به این ابراز علاقه پاسخ مثبت خواهند داد؟
نخستین پست احمدینژاد متن بلندی است درباره داستان بیداری دینی و سیاسیش، برخاستنش از خانوادهای روستایی و تنگدست، و تشریح اینکه چگونه شاه و روسای خارجیش میکوشیدند تا ایران را به غربزدگی بکشانند و چگونه آیتاله خمینی این توطئه را ناکام گذاشت.
همچنین از این متن استباط میشود که احمدینژاد یکی از دانشآموزان استعدادهای درخشان بوده است، یک دیندار عملگرا و یکی از اعضای گارد نخبگان انقلاب در جنگ ایران و عراق.
حسین درخشان، یکی از وبلاگنویسان مطرح ایرانی که اکنون در تورنتو مستقر است، گمان میکند که اغلب ایرانیها وبلاگ احمدینژاد را کاملاً باب روز خواهند یافت.
اما قالب کلی وبلاگ شبیه وبلاگهای متداول نیس و تفاوتهایی دارد. در آن لینکهایی به سایتهای رسمی و دولتی وجود دارد که به وبلاگ حال و هوای حکومتی میبخشد. مخصوصاً که لینک سایر وبسایتها و بخصوص وبسایتهای مخالف در آن دیده نمیشود.
پست طولانی احمدینژاد هم خوانندگان ویژهای میطلبد ولی وی برای حل این مشکل در همان پست وعده داده است که در آینده «کوتاهتر و سادهتر» بنویسد و «به امید خدا» سخنانش را در کمتر از یک ربع تمام کند.
در نظر گرفتن آزادی بیان هم در این وبلاگ قابل تأمل است. خوانندگان این شانس را دارند که نظرات خود را بگذارند، البته با توجه به اینکه قبل از انتشار، نظراتشان بایستی تائید گردد.
احمدینژاد در وبلاگش به نظرسنجی هم میپردازد. او میپرسد: «آیا فکر میکنید آمریکا و اسرائیل از حمله به لبنان قصد راه انداختن جنگ جهانی دیگری را دارند؟». خوانندگان به این بخش علاقه خاصی نشان دادهاند، و تا روز چهارشنبه بیش از ۲۱۵۰۰۰ نفر رای دادند، و ۵۱ درصدشان گفتند نه!
از نگاه درخشان این میتواند نشانه خوبی باشد. وقتی که او در زمان انتخابات ریاستجمهوری به ایران برگشته بود، توسط ماموران امنیتی بخاطر نوشتههایش در وبلاگ مورد بازجویی قرار گرفت. حالا که احمدینژاد به دنیای وبلاگنویسی وارد شده است، درخشان امیدوار است که تهران کمتر وبلاگها را فیلتر کند و صاحبانشان را بازداشت نماید.
منبع: NewsWeek
ترجمه آزاد از خودم!