حتماً شما هم شنیدهاید که هر از چندگاه عدهای از هموطنان غیور ایرانی ما، به بهانهی نشان دادن مثلاً اعتراض خود، به صفحات و پروفایلهای اینترنتی افراد مشهور هجوم میبرند و ایشان را به غایت مورد دشنام و توهین قرار میدهند. از آن جمله میتوان به حملات خودجوش به صفحات لیونل مسی (ستاره فوتبال) و یا همین اواخر، ارائهی طنازی ایرانی به مالیا اوباما (دختر رییس جمهور ایالات متحده آمریکا) اشاره نمود.
حالا که این نوع حرکات عجیبِ جمعیِ ایرانیان میرود تا به نوعی نماد ملی ما در فضای مجازی بدل شود، بزرگمهر حسین پور، چالشی را در مخالفت با این پدیده پیشنهاد داده، بدین مضمون که بیاییم افرادی را که چنین ناهنجاریهایی را سامان میدهند و با فحاشی و توهین، دنیای اطرافمان را آلوده میکنند، بلاک کنیم.
به نظر من اهمیت این چالش، پیش از هرچیز در تولد یک حرکت اعتراضی یکپارچه و جمعی به ناهنجاری رفتاری عدهای از هموطنانمان در فضای مجازی است. کاری که به خاطر ندارم پیش از این، جز اشاره به تمسخر و طنز در محافل و رسانهها، در این خصوص صورت گرفته باشد. حتی برخوردها آنقدر سرسری بودند که این کار به نوعی فانِ ملی بدل شده و هر بار تعداد افراد بیشتری به جهت شوخی و مزاح با آن همراهی میکنند و روز به روز بر شرمساریمان میافزاید! به هر حال، حالا خوشحالم که میتوانم به کمپینی بپیوندم که میخواهد برای خلاصی از این دغدغه کاری کند.
اما در مورد محتوای چالش و بحث “بلاک کردن” بایستی به این امر توجه کنیم که ابزارها و روالهای زندگی در دنیای مجازی با دنیای حقیقی متفاوت است. با توجه به ماهیت آزادیِ بی حد و حصری که در دنیای مجازی وجود دارد، این امکان برایم فراهم است که بتوانم اطرافیانم را برگزینم و همچنین این خصیصه مهیاست که بتوانم مزاحمین و توهینکنندگان را از دنیای خودم حذف کنم، و این البته یک ویژگی ضروری و مفید است، هرچند که به شخصه به انضباط و رعایت در بلاک کردن معتقدم.
با این اوصاف مسلماً این حق برای من، بعنوان یکی از ساکنین دنیای مجازی، محفوظ است تا بتوانم گروهی که با رفتار ناشایست خود، عفت و فرهنگ ملّیتم را زیر سوال میبرند، و آن قدر جاهلند که در فضای عمومی زبان به توهین و دشنام میگشایند را از دنیای اطرافم حذف کنم و بگذارم با همان جمع نااهلان خوش باشند.
و البته برخلاف تصور عدهای، “بلاک کردن” مفهومی خاص در دنیای مجازی است و قابل مقایسه با رفتارهای حذفی همچون زندانی کردن و اعدام در دنیای حقیقی نیست! در واقع من با بلاک کردن خودم را از دیدن رفتارهای اشرار، نجات میدهم و درعوض آنها را هم از دیدنِ دنیای خودم باز میدارم. این واکنش، رفتاری پلیسی نیست، بلکه همانطور که اشرار در دنیای حقیقی دوستان کمی دارند و فقط در جمعهای کوچک خودشان پذیرش میشوند، در اینجا هم من و دیگران راه خودمان را از ایشان جدا میکنیم تا شاید این تبری گزیدن، مانع شوخی گرفته شدن رفتارهای ناشایست در فضای وب شود، و عدهای را که از سر شوخ طبعی و جوگرفتگی همراه میکند، از این کار باز دارد.
یا لااقل ماجرا در حد همین گپ و گفتی که این روزها درخصوص “چالش بلاک کردن” از سر گرفته شده، باعث شود که به این ناهنجاریها توجه کنیم و بدانیم که این کارها حتی در دنیای مجازی هم درست نیستند!
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...