طبیعت، منبع زیبایی و آرامش است.
ولی حتی این منبع خدادادی هم از طمع آدمیان بینصیب نمانده است.
منفعت طلبی موجب شده تا در گوشه و کنار طبیعت بکر به قصد فراهم نمودن آسایش تصنعی، دست برده شود و نظم طبیعی زمین بهم بریزد.
این روزها یافتن تکهای از طبیعت بکر روز به روز سختتر میشود. هر کجا که پای انسانِ خسته از زندگی ماشینی برای به اصطلاح «ریلکس کردن» باز شده، جای پای شلوغی و کثیفی برای همیشه ماندگار شده است.
غیر از جمع کردن آشغالها، لازم است که متولیان حفظ محیطزیست، محدودیتهایی را هم برای تعداد افرادی که به صورت همزمان میتوانند از منابع طبیعی استفاده کنند، در نظر بگیرند و با تهیهی روالهایی به این امر سر و سامان دهند تا باشد که فرصتی هم به طبیعت داده شود که استراحت کند و با قدمهای سنگینتر به ساعت نابودی نزدیک شود!