۱۸ سال از ۱۶ شهریور ماه ۱۳۸۰، روزی که نخستین محتوا در قالب وبلاگ فارسی روی وب منتشر شد می‌گذرد. گرچه این روزها «وبلاگ» واژه‌ی آشنایی نیست و در دنیای مجازی ما گم شده، اما همین روز خاص موجب شد تا سری به آرشیو بلاگ‌نوشت بزنم و راستش را بخواهید خودم هم با یادآوری روزهای پر ذوق و شوقی که در بلاگستان فارسی داشتیم، هوش از سرم پرید!
پیش از این، بارها در چنین روزی نوشته‌ام. بیایید تورقی به آن‌ها بزنیم:
وبلاگها، نقطه آغاز حضور افراد مستقل در دنیای وب، و شکل‌گیری اجتماعات انسانی در پهنه وب هستند. دنیای وب امروز، هم شکل و هم قدرت نفوذش را مدیون وبلاگ‌هاست. وبلاگها سرآغاز مسیری هستند که وب را با زندگی روزمره آدمیان روز به روز عجین‌تر می‌کند. و بلاگستان، ساقه درخت تنومندی است که شاخه‌هایش به شکل شبکه‌های اجتماعی سر برآورده و بیش از پیش اجتماع آدمیان را به هم مربوط کرده است. و همه این‌ها جهان را به جای بهتری برای زیستن بدل کرده‌اند. (- هویتی بنام وبلاگ)
البته، امروزه کسی برای داشتن آدرس مجازی، ملزم به راه انداختن یک وبلاگ نیست. صدها پروفایل می‌توانید داشته باشید و هزاران دوست و آشنا را می‌توانید در آن‌ها به خود لینک کنید. حرف‌ها، عکس‌ها و فیلم‌های‌تان را براحتی می‌توانید منتشر کنید و لایک و کامنت جمع کنید. آری! همه چیز خوب و ساده شده، اما هنوز هم اگر حرفی برای گفتن دارید که می‌خواهید جدی‌تر گرفته شود، ماندگارتر باشد، بیشتر دیده شود و همیشه شنیده شود، باید حتماً یک وبلاگ داشته باشید… (– باید حتماً یک وبلاگ داشته باشید…)
روزگاری وبلاگستان فارسی یکی از بزرگترین اجتماعات وبلاگی دنیا محسوب می‌شد. اما به تدریج این عظمت رو به افول رفت و این روند رو به نزول حتی در واشنگتن پست هم به همت بلاگرهای ایرانی بازتاب یافت. خیلی‌ها شبکه‌های اجتماعی را عامل مرگ بلاگستان فارسی می‌دانستند و آن‌ها را مسئول تغییر ذائقه مخاطبان معرفی می‌کردند. اما به نظر من، نگاه اغلب ما اینگونه است که وبلاگها و شبکه‌هاى مجازى دو پدیده جدا هستند، اما شاید بتوان اینگونه نگاه کرد که شبکه‌هاى مجازى نسل جدیدى از وبلاگها می‌باشند و وبلاگ پدر توییتر و فیس بوک و… است! (– آنچه که بر سر بلاگستان آمد…)
به اعتقاد من امروزه از تعداد بلاگرهای فارسی نه تنها کم نشده که چه بسا بیشتر و متنوع‌تر هم شده‌اند، اما آفت بزرگی که وجود دارد این است که بسیاری از آن‌ها وبلاگ‌شان را در جای نامناسبی بنا می‌کنند. قبلاً که مطلبی تحت عنوان «وبلاگ‌تان را روی تلگرام بنا نکنید!» نوشته بودم، بلاگر عزیزی عنوان کرده بودند که باید جایی نوشت که مخاطب آنجاست. نمی‌توان گفت که این حرف بیراه است، اما به نظر من وبلاگها و شبکه‌های اجتماعی، لازم و ملزوم همدیگرند و باید در کنار هم بکار گرفته شوند. اصلاً شاید یکی از کمبودهای حال حاضر دنیای وب، سرویسی است که بتواند به درستی این دو پدیده را در کنار هم قدرت ببخشد و تعادل را برقرار سازد. (-[بازی وبلاگی] وبلاگها و شبکه‌های اجتماعی)
از شما چه پنهان، همان‌گونه که از آرشیو بلاگ‌نوشت هم بر می‌آید، مدتهاست که اینجا به روز نمی‌شود، و پرواز خیال، بارها تا آنجا پیش رفته که تصمیم گرفته‌ام اینجا را کاملاً خاموش کنم. اما هنوز که هنوز است، نه دستم به آن می‌رود و نه به این! گویا هر روز منتظرم تا اتفاقی بیافتد و روزهای خوب بلاگستان بازگردند. شاید همین کمپینی که بعد از ماهها موجب کنار رفتن غبار اینجا شده را باید به فال نیک بگیرم. اصلاً شاید قدرت همین روز و یادآوری دوران خوش گذشته باشد که هر سال روحی دوباره در کالبد اینجا می‌دمد و خاموشیش را برای یکسال دیگر به تعویق می‌اندازد!
پی‌‌نوشت:کمپین روز وبلاگستان فارسی در ویرگول
خیلی خوب بود صادق جان… مرسی ازت… نوشتن این‌ها باعث می‌شه نسل جدید با حال و هوای اون قدیم‌ها و انگیزه‌های نوشتن بیشتر آشنا بشن :)