قرار گذاشته شده بود که ساعت ۲۰:۳۰ دقیقه روز ۲۸مارس در حرکتی نمادین در سراسر جهان به احترام زمینی که ما را مأمن داده و ما با بی‌مبالاتی خود موجب تغییرات آب و هوایی سهمگینی در آن شده‌ایم، یکساعت چراغ‌ها خاموش شوند!
این روزها که اتفاقاً خیلی‌ها در مسافرت به سر می‌برند و به دیدن جاهای دیدنی و زیبای زمین رفته‌اند، فرصت خوبی است که به یاد داشته باشیم که چقدر با دیدن نقاط بکر طبیعت لذت می‌بریم و چقدر حالمان گرفته می‌شود وقتی می‌بینیم انسان با دست بردن به طبیعت خرابش کرده :|
یاد بحران آب بیافتیم، که بجای ایراد گرفتن به خودمان، به دولت غرش را می‌زنیم که عُرضه‌ی تامین آب مملکت را ندارد! یادی کنیم از ریزگردها، از خشک شدن رودها و دریاچه‌ها، از طوفان‌ها و باران‌های غیرطبیعی، از گرما و سرمای بی‌سابقه و همه تغییرات غیرطبیعی دیگر زمین که همه با هم باعث‌شان هستیم اما نمی‌توانیم حتی یکساعت در سال برایش وقت بگذاریم و کمی بیاندیشیم که شاید از این پس اندکی تغییر کنیم و اندک اندک با زمین مهربان‌تر شویم.
ساعت ۲۰:۳۰ دقیقه ۲۸ مارس گذشت، اما این فقط یک ساعت نمادین بود، اصلا هم ساعت خاص و مهمی نبود! هر وقت که خودتان وقت کردید، حتی یکساعت هم نه، هرقدر که خودتان خواستید، فکر کنید که چطور بین روزمرگی‌های‌تان با اندکی تغییر که حتی باعث دردسرتان هم نشود، می‌توانید کمی مهربانی نثار زمین کنید…
http://aidam.persianblog.ir/
اخ اخ !!کامنتم فک کنم اشتباه اومد!
گفتم “امسال متاسفانه یادم رف”
منم که گفتم اون ساعت ویژه نیست، هر ساعت دیگه‌ای که تونستی قضاش رو بجا بیار :)
متاسفانه در سرزمین ما، کمتر درکی از این موضوع وجود داره. وقتی آدم گنده‌ی ۵۰ ساله هم زباله‌هاشو توی طبیعت رها می‌کنه! شاید بهترین هدیه به زمین، آموزش «مهربانی با زمین» به فرزندان‌مون باشه!
بعضی وقتا دود یک سیگار، منو یاد سوراخ لایه اوزون میندازه که داره بزرگ‌تر می‌شه!