و این قافله عمر عجب می‌گذرد! ده سال از ۱۰ آذر ۸۳ گذشت. روزی که بلاگ‌نوشت آغاز شد. و عجب پست آرامش‌بخشی بود : « و آن کس که در راه حق به خدا اعتماد کند. خداوند او را بس است. خدا فرمان و حکم خود را به نتیجه می رساند»
خوبی پاداش خوبی و بدی تاوان بدی است. این وعده‌ی خدشه ناپذیر آفریننده است. نیاز نیست کسی شما را قضاوت کند، کافی‌ست به خودتان رجوع کنید و اعمال‌تان را در کفه وجدان‌تان بگذارید و منصفانه بنگرید که کدام کفه سنگین‌تر است. اگر خوبی می‌کنید و بدی می‌بینید، نه اینکه این قانون نقض شده، صبوری پاداشی است که مضرب پاداش خوبی‌‌های‌تان می‌نشیند و این لطفی است از جانب پروردگار.
یک دهه از بلاگ‌نوشت گذشت. شخصاً اینجا را یک وبلاگ خوب نمی‌دانم. اما به هر حال یکی از محدود وبلاگ‌های شخصی فارسی است که با تمام فراز و نشیب‌هایش تاکنون دوام آورده. برخلاف سال‌های قبل، این روزها که فیدخوانم را باز می‌کنم، پر است از انواع و اقسام مطالب مربوط به تکنولوژی! و واقعاً از این همه خبرهای رنگارنگ دنیای تکنولوژی دیگر سر درد گرفته‌ام! کاش هنوز هم وبلاگستان چند بعدی می‌بود و وبلاگ‌های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و حتی شخصی در آن حضور پررنگ‌تری می‌داشتند، تا بلاگستان فارسی به آی‌تی‌ستان بدل نمی‌شد! البته زرق و برق وبلاگ‌های امروزی اینقدر زیاد است که واقعاً اعلام حضور در کنارشان جرأت می‌طلبد، اما بیایید شجاعت به خرج دهیم و با سادگی، به کالبد رنگی بلاگستان روح زندگی بدمیم.
گرچه این روزها توییتر و فیس‌بوک و اینستاگرام، پر است از روح زندگی، اما باور کنید خیلی از پست‌های‌تان دیده نشده، باقی می‌مانند و سریع می‌گذرند. اما من و خیلی‌های دیگر دوست داریم بهتر ببینیم‌شان و این وبلاگ است که این فرصت را به ما و شما می‌دهد.
نیاز نیست سخت بگیرید. فقط کافی‌ست شروع کنید و یا اگر رهایش کرده‌اید، به آن بازگردید. وبلاگ‌تان هویتی متفاوت به شما خواهد داد که مانندش را در هیچ شبکه دیگری نخواهید داشت. دوستان زیادی را که در شبکه‌های اجتماعی دارید به دیدن وبلاگ‌تان دعوت کنید و ببینید که چقدر متفاوت‌تر خطوطی را که نوشته‌اید، می‌خوانند و چقدر بیشتر دوست‌تان خواهند بود. بی‌خیال اعداد و ارقام و حتی شکل و شمایل شوید، برای دل‌تان بنویسید و تاثیر آنچه که از دل برآید را بر دل دیگران ببینید. موضوع مهم نیست. از هر آنچه که فکر می‌کنید باید بگویید، بنویسید. قید و بندها را رها کنید، فقط شروع کنید…
وبلاگ جاییه که دیدگاهت به زیبایی منعکس می‌شه. وبلاگ جایگزین ناپذیره :)
سلام
آغاز دهه دوم بلاگ نوشت مبارک باشه
با اینکه امروزه همه درباره تکنولوژی مینوسن موافقم.تا جایی شده که دیگه از تکنولوژی بیزار شده ام و تنشه ی چند وبلاگ شخصی خوب و پرمغز هستم
خودم هم به تازگی در زنبیل (xanbil.ir) مشغول هستم و مینویسم.دوست داشتید سری هم به من حقیر بزنید
امیدوارم بیش از قبل شاهد نوشته های شما باشیم. امیدوارم گرفتاری های روزمره به شما مجال بیشتری بده. من از سال ها قبل مخاطب شما هستم…
صادق عزیز، ده ساله شدن بلاگ‌نوشت رو بهت تبریک میگم.
خیلی خوشحالم وبلاگی که من رو به وبلاگ‌نویسی دعوت کرد حالا ۱۰ سالش شده و همچنان فعاله. متاسفانه طی چند سال گذشته خیلی از وبلاگ‌ها از بین رفتن، خیلی‌ها دیگه مثل قبل نمی‌نویسن و همونطوری که گفتی، برخی از وبلاگ‌نویس‌ها شبکه‌های اجتماعی رو به عنوان جایگزین انتخاب کردن.
امیدوارم بلاگ‌نوشت همچنان سرپا بمونه :)
تبریک میگم صادق جان
امیدوارم همیشه به وبلاگ‌نویسی ادامه بدید ;)
تبریک میگم … واقعا وقتش رسیده که وبلاگ‌تکنولوژی فقط بخشی از وبلاگستان رو به خودشون اختصاص بدن نه همه‌ی وبلاگستان رو.
سلام ، بهتان تبریک می گویم که توانسته اید این همه سال در یک جا بمانید ، این نشانه ای از وفاداری شماست و حتما همسفر مهربان و چشم پاکی نیز هستید .
سبز باشید و همیشه دست به قلم
پ.ن : درباره ی انتقاد شما به وبلاگ های فعال کنونی و تک موضوعه بودنشان کاملا با شما همسو هستم .
سلام مهندس جم… بلاگ نوشتم بلاگ نوشت قدیم… حداقل تا سال ۸۸٫٫٫چون بعدش با تغییر تفکر قرار گرفت…. همین…. ارزوی موفقیت برای صادق جم عزیز …همین
سلام
بازم بهتون تبریک میگم دیروز احتمالا آرشیوتون روخوب نگشتم
ولی از سایت وبلاگستان فارسی فهمیدم که استارت شما دراین روز بوده
ان شالله همیشه موفق باشین و تولد صدسالگی تون روببینیم
صادق جان تبریک میگم و همین که تاریخ شروع کردن‌ات دستت است خیلی خوبه چون من کلا یادم نیست از کی شروع کردم!
در ضمن یکی از بهترین کارهایی که به نظر من در این چند سال انجام دادی فیس‌آف بود که متاسفانه دیگه ادامه‌اش ندادی :(
ده سال بودن بلاگ نوشتن رو بهتون تبریک میگم. انصافا به بودن وبلاگ نویس‌هایی مثل شما و وبلاگ‌هایی مثل بلاگ نوشت باید افتخار کرد.
سلام
ده سالگی مبارک.لذتی که در وبلاگ نویسی وجود داره قابل قیاس با هر نوع تولید محتوایی در شبکه های اجتماعی نداره.شاید این سالها کمتر وبلاگ مینویسم یا میخونم ولی ارتباطم رو قطع نکردم.
موفق باشی
مبارک باشه.من همین امروز با وبلاگ تون آشنا شدم.
غفلتی به اندازه ۱۰ سال !