و بالاخره «رویش گلهای بنفشه بر درخت سبز امید»…
به همه بابت زحماتی که برای ایران کشیدند، دست مریزاد می‌گویم. و امیدوارم که دکتر روحانی، که چاره‌ی بی‌چارگی ما شد، این زحمات را قدر بداند. و بر ملت، این پیروزی را مبارک‌تر گرداند!
اما آقای دکتر روحانی؛
مسلماً شما در شرایط عادلانه و آزادانه، رییس‌جمهور منتخب من نیستید! امروز هم چاره‌ای نداشتم جز این‌که از حق خود استفاده کنم و به کمک ملت شما را از بین گزینه‌های موجود انتخاب کنیم.
پیام ملت در این انتخاب شگفت‌انگیز کاملاً واضح است. این یک «نه» فعالانه به بسیاری از زشتی‌های موجود است. و یک «انتخاب» ناچارانه برای حرکت به سمت روزنه‌های امید. سعی کرده‌ایم تا مطالبات‌مان را تا جای ممکن کاهش دهیم. امروز مهمترین مشکل جامعه، وضع نابسامان و اسف‌بار اقتصادی است که نیازهای‌مان را تا حد نیازهای فیزیولوژیکی پایین آورده است، و این تا حد زیادی از مسئولیت‌های شما می‌کاهد! اما در کنار این‌ها اگر شنیده باشید، دیروز، بعد از اعلام پیروزی‌تان، سراسر کشور، «میرحسین» را فریاد می‌زدند. به نظر می‌رسد که این اولین درخواست ملت از شماست، و حالا این شمایید که باید اولین گام‌تان را بردارید، تا نشان دهید که تا چه اندازه قدردان ملت هستید.
می‌دانم که وسعت خرابکاری‌ها بیش از این‌هاست که در یک دوره ۴ ساله بتوان حتی بررسی‌شان کرد، اما حداقل مطالبه‌ی من از شما توقف روند عقب‌گرد مملکتم است، تا بیش از این به دریوزگی نیافتیم. و در این مسیر، منی که به ناچار، مجبور شدم به شما قانع باشم، از همین امروز منتقد شما خواهم بود، تا از همه فرصت‌ها به نحو احسن استفاده کنید، که دیگر فرصت اشتباه نیست!
یادتان باشد که اگر حمایت‌های هاشمی، خاتمی و بسیاری دیگر، و البته از خود گذشتگی عارف نبود، شما امروز لقب “ریاست جمهوری” را یدک نمی‌کشیدید. و گرچه امروز شما رییس جمهور همه ایرانی‌ها هستید اما به یاد داشته باشید که کجا تکیه زده‌اید و دولت‌تان میوه‌ی کدامین درخت است.
باشد که روسفید شویم و نه پشیمان…
سلام دوست عزیزم
روزگارت خوش
من از پرتابه اومدم. خواستم بهت بگم اگه خواستی مینیمال هاتو جایی غیر از وبلاگت بنویسی پرتابه به شدت توصیه میشه. به خصوص این که هیچ محدودیتی تو نوشتن نداری.
پیشاپیش خوش اومدی به پرتابه