برف روی کاج‌ها را یهویی و بدون مقدمه دیدیم. نمای سیاه سفید، زندگی عادی، اتفاق بد و بازی قدرتمند مهناز افشار در نقشی متفاوت از آنچه که همیشه از او دیده بودم، بعد از مدتها خاطره‌‌ی خوبی از سینما رفتن برایم ساخت.
این فیلم نشان داد که «یه خطاهایی هست» که در زندگی مشترک باید اعتراف شود اما جرئتش نیست، و هرچه که کمتر جرئت کنیم، بیشتر در منجلابش گرفتار می‌آییم، تا آنجا که کاملاً بی دفاع می‌مانیم.
در داستان پیمان معادی، این زن است که مورد ظلم قرار می‌گیرد، اما به قول حدیثه، بعد از اینکه حتماً فیلم را دیدید، از خودتان بپرسید که اگر جای زن و مرد داستان عوض شود، اوضاع چگونه خواهد بود؟!