از خیلی پیش‌ترها دوست داشتم تا در بخشی از پست‌های بلاگنوشت به معرفی وبلاگ‌های دیگر بپردازم، تا اینکه بالاخره با دعوت اخیر وبلاگ یک پزشک، استارت این کار زده شد.
«بلاگ‌نما» سرفصل جدیدی است که از این پس طی آن می‌کوشم تا به معرفی وبلاگ‌های خوبی که ارزش دیده شدن را دارند، بپردازم. سعی من بر این است که این معرفی‌نامه‌ها حتی‌الامکان کوتاه باشند اما برای آن‌که حق مطلب بخوبی ادا گردد، تصمیم گرفتم تا نویسنده‌ی وبلاگ‌ها خودشان به معرفی وبلاگ‌شان بپردازند، البته ذیل سوالات یکسانی که ازشان می‌پرسم.
امیدم بر آن است که این حرکت از یک سو ترغیبی شود برای ادامه‌ی فعالیت نویسندگان خوب و از سوی دیگر دری باشد برای یافتن وبلاگ‌های خوب…
دسته‌بندی موضوعی وبلاگ
نقد فیلم و سریال، موسیقی، داستانک های مدیریتی، معرفی کتب مختلف
نویسنده
مسعود زمانی
شروع فعالیت
نوشتن در سایت خودم را از «۲۹ دی ۱۳۸۹» آغاز کردم و در وبلاگ میهن بلاگی قبلی که از آن‌جا به این سایت کوچ کردم، این مهم از تاریخ «۸ آذر ۱۳۸۸» میسر شد. قبل از آن فعالیت بلاگری بسیار کم و محدودی داشتم و بیشتر خواننده خوب و پیگیری بودم تا اینکه نویسنده… و البته مقادیر متنابهی نوشته کاغذی دارم که هنوزم نمیدونم باهاشون چیکار کنم.
تعداد پست‌های وبلاگ تا امروز
۱۲۳ پست
منابع تهیه‌ی مطالب
منبع من فیلم‌ها و سریال‌ها و ترانه هایی است که می‌بینم و می‌شنوم و البته کتابهایم. خیلی دوست دارم که تجربیات کاری خودم در حوزه دستاوردهای جدید علمی و مدیریت فناوری‌های Hi-Tech را نیز در اینجا بیان کنم که هربار به دلیل ملاحظاتی این امر میسر نگشته است. گرچه در برخی موارد اشاراتی هم به آنها داشته‌ام.
ویژگی‌های وبلاگ
اینجا خانه (نه دوم که شاید اصلی!!) من است، شکر خدا طیف دوستانم در زندگی بسیار گسترده بوده (روحیات، جایگاه اجتماعی، تحصیلات، طبقه شغلی و عقاید)، از همین رو همیشه دوست داشتم بستری فراهم کنم تا هرکس (فارغ از عقیده و روحیه و سن) بتواند با مطالب آن براحتی ارتباط برقرار کند و هر خواننده را به عنوان فرصتی بالقوه برای دوستی می‌بینم.
در این وبلاگ تلاش داشته‌ام تالیف کنم و نه ترجمه و تاکنون از هیچ مطلب ترجمه‌شده‌ای استفاده نکرده‌ام. سعی من بر این بوده است که مکنونات قلبی و دریافت درونی خودم رو به زبان ساده و مانند صحبت دو دوست با یکدیگر بنویسم. معتقد به اصلی هستم که خودم بهش «باکره نویسی» میگویم… شاید اسمش یکم شائبه برانگیز باشه ولی بهش خیلی ایمان دارم. اغلب نوشته هایم (بخصوص روی کاغذ و غیربلاگی) را یکضرب نوشته‌ام و قبل از انتشار بجز غلط‌های املایی و انشایی چیز دیگری را در آن ویرایش نمیکنم… مطمئنم که حس واقعی‌تر و دلنشین‌تری در نوشته های اینچنینی وجود دارد. همچنین با توجه به اینکه مقوله آموزش همیشه یکی از دغدغه های اصلیم بوده و هست، سعی کرده‌ام به تناسب و تا جایی که ممکن است برای مطالبم ریفرنس و مرجع (معتبر) داشته باشم و فرصت برای مطالعه بیشتر را برای خوانندگان فراهم آورم. برای ترانه‌هایی که توی وبلاگ میزارم یه قانونی وضع کردم که همیشه زیرنویس‌دار باشند تا مخاطبم بتونه بهتره با فضایی که توی متن از اون ترانه تصویر کردم، ارتباط بهتری برقرار کند. مخاطبان خوب و بافرهنگی دارم که تنها دلیل ادامه مسیر وبلاگ نویسی برای من بوده‌اند، مخاطبانی که غنای فرهنگی جاری در کامنتها و ایمیل‌هایشان همیشه برایم ستودنی بوده و خواهد بود. در پایان مثل همیشه از دکتر مجیدی عزیز که همیشه مشوق و انگیزه‌بخش من در این مسیر بوده‌اند کمال تشکر را دارم.
با سلام
جناب آقای صادق جم همچنانکه در یک پزشک در ذیل همین مطلب اشاره کردم وبلاگستان فارسی نمی میاد و نخواهد مرد.حرکت جالبی را شروع کرده اید.من هم ایده هایی برای جواب به دعوت دکتر مجیدی دارم که به زودی از پراب و از همین بلاگنوشت و یک پزشک آنها را البته با اجازه شما بصورت پست مهمان منتشر می کنم.
با تشکر
@علیرضا جلیلی, البته که با وجود افراد خوش ذوقی چون شما بلاگستان فارسی همیشه زنده خواهد ماند. :)
منتظر ایده‌ی خوب شما هستم….