«مهار بیایان‌زائی» وبلاگی است که از ۱۴ فروردین ماه ۱۳۸۴ تاکنون می‌کوشد در گام نخست جایگاه محیط زیست را در سبد اولویت‌های راهبردی کشور، به منزلگاهی درخور، ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدی ثابت کند که بخش پهناوری از زیست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌های بادی و شوراب‌های کویری و کلوت‌های سر به فلک کشیده و نبکاهای استوار عرصه‌های بیابانی، می‌تواند پایدارترین و غنی‌ترین صندوق ذخیره‌ی ارزی ایرانیان باشد.
مهار بیایان‌زائی، یکی از نامزدهای دریافت جایزه‌ی ویژه‌ی تغییرات اقلیمی، در ششمین دوره‌ی مسابقات بهترین وبلاگهای دوئچه‌وله می باشد.
آقای محمد درویش، نویسنده‌ی مهار بیایان‌زائی درباره خود و وبلاگش چنین می‌گوید:
در یکی از دوشنبه‌های زمستان سال ۱۳۴۴ به دنیا آمدم. آن طوری که تعریف می‌کنند، رادیو داشته می‌گفته: ساعت ۹ بامداد، اینجا تهران است، رادیو ایران … که من اومدم به دنیا! یک روز سرد در چهارمین روز بهمن که برف همه خیابان‌های تهران را سفیدپوش کرده بود …
از آن زمان باید ۴۰ سال می‌گذشت تا من به صرافت داشتن ابزاری به نام وبلاگ می‌افتادم برای برقراری ارتباطی سریع‌تر و ملموس‌تر با آنهایی که دوست‌شان داشتم و در باره‌ی موضوعی که برایم بسیار مهم است: محیط زیست و بیابان‌های ایران.
در حقیقت، نه این که می‌گویند: چل چلی! من هم تازه در چل چلی زندگی، فیلم یاد وبلاگستان کرد و کوشیدم تا عقب‌ماندگی تاریخی‌ام را در این حوزه با تولید شتابناک‌تر محتوا جبران کنم.
حالا از آن روز – ۱۲ فروردین ۱۳۸۴ – حدود ۵ سال می‌گذرد؛ پنج‌سالی که به نظرم، بیشتر از آن ۴۰ سال توانسته‌ام برای طبیعت و محیط زیست وطنم مؤثر واقع شوم.
برای همین است که اگر سنگ هم از آسمان ببارد، به وبلاگ‌نویسی در حوزه‌ی محیط زیست ادامه خواهم داد، با عشقی بیشتر و البته – امیدوارم که – با خرد و تجربه‌ای افزون‌تر.
باورم این است که فقر فرهنگی، مهم‌ترین تهدید محیط زیست ایران است و برای درمان این فقر، یکی از کارآمدترین ابزارها، وبلاگ‌نویسی و افزایش ظرفیت‌سازی اطلاعاتی برای ایرانیان است.
آرمانم این است که مهار بیابان‌زایی هرگز متوقف نشود و روزی بتوانم کلید این کلبه‌ی مجازی را به اروند – فرزندم – تحویل داده و با خیالی راحت بروم ببینم آن سوی انفجار بزرگ چه خبر بوده است؟
اخیراً مهار بیایان‌زائی پنجمین سالروز تولدش را جشن گرفت و به همین مناسبت تعدادی از بلاگ‌نویسان و صاحب‌نظران، مطالبی را درباره این وبلاگ انتشار داده‌اند که آنها را می‌توانید در بایگانی فروردین ماه این وبلاگ بیابید. ضمناً به همین مناسبت صفحه محیط زیست بخش فارسی رادیو دوئچه‌وله، مصاحبه‌ای با آقای محمد درویش -نویسنده مهار بیایان‌زائی– داشتند که اینجا می‌توانید بخوانیدش.
با همه این احوالات، چنان‌که تصمیم گرفتید تا در رای‌گیری عمومی بهترین وبلاگهای سال ۲۰۱۰ دوئچه‌وله، در بخش ویژه‌ی اقلیمی به نماینده‌ی ایران، یعنی وبلاگ خوب مهار بیایان‌زائی رای بدهید، می‌توانید با مطالعه‌ی این راهنما و مراجعه به این صفحه، رای خود را ثبت کنید.
پ.ن: قرار بود FaceOff ویژه‌ای برای ششمین دوره مسابقات دوئچه‌وله ۲۰۱۰ منتشر شود و این سلسله از مطالب در آن انعکاس یابد. اما متاسفانه به دلیل مدت زمان اندکی که تا پایان رای‌گیری عمومی باقی مانده، وعدم ارسال مطالب از سوی عده‌ای از بلاگ‌نویسان منتخب، تصمیم گرفتم تا این مطالب را در بلاگنوشت منتشر کنم.
بلاگنوشت آمادگی آن را دارد که در صورت تمایل سایر بلاگ‌نویسان منتخب، به معرفی وبلاگ‌های‌شان بپردازد.
من به این وبلاگ رای دادم. به نظر من تو وبلاگهای ایرانی تنها وبلاگی که شایستۀ این عنوانه همین وبلاگه.
بی نهایت قدردان محبت شما هستم.
امیدوارم بلاگنوشت پایدار بماند و استمرار یابد.
از آقا محسن عزیز هم متشکرم.
@محمد درویش,
بهتون تبریک میگم :)