وبلاگ، جایگاه خود بودن من است. تنها جایی است که احساس می کنم نقاب به روی ندارم و بی هیچ زرق و برقی کاملاً خودم هستم.
وبلاگ، خانه مجازی من است. هرقدر سایتها و وب سرویس های دیگری که در آنها عضو می شوم، مال خودم باشند، باز به هیچکدام به اندازه وبلاگم احساس تعلق ندارم.
وبلاگ، صدای من است. صدایی است که نظراتم را و عقایدم را به جهان می رساند. در این دنیای پر از بوق و کرنا وبلاگ، رسانه من است.
وبلاگم را دوست می دارم.
وبلاگ نویسان را دوست می دارم.
وبلاگستان را دوست می دارم…
سلام، تسلیت میگم و از زحماتی که برای این روز کشیدین تشکر میکنم.
بسیار سپاسگزار از زحمتی که کشیدی صادق جان.
آقای صادق عزیز . تسلیت من رو هم بپذیرید . امدیوارم غم آخرتون باشه
بابت ویژه نامه ممنون
خوبه بازم یکی پیدا میشه که انقدر به فکر بلاگستان هست