درباره سریالهای تلویزیونی وی‍ژه ماه رمضان اظهارنظرهای مختلفی شنیده‌ام، که اکثرشون رو منتقدین و مخالفین این سریالهای به اصطلاح آبکی گفته بودن! اما با همه اینها این سریالها بعد از یه روزه دست و پا شکسته و در کنار سفره افطار به من می‌چسبن! و من اونها رو دوست دارم و دنبالشون می‌کنم.

شاید بگین مثل این آدمهای بیکار حرف میزنم که کاری جز نشستن جلوی تلویزیون و دیدن برنامه‌های مسخره‌اش ندارن. اما این سریالها یه جورایی بهم نهیب میزنن و منو به خودم میارن. یه جور یادآور ارزشها و ضد ارزشهای اسلامی هستن (البته ارزشهای اسلام اصیل نه اسلام آقایون! که تشخیصشون از هم زیاد مشکل نیست!) که من برای خودم لازم می‌بینم که هر از چندگاهی مرورشون کنم.

با دیدن آدمهای مغرور این فیلم‌ها که فکر می‌کنن همه کارهاشون درست و خدائیه ولی دارن توی مردابی از لجن دست و پا می‌زنن،به کارهایی که دارم انجام میدم بیشتر فکر می‌کنم و با دید بازتر نگاهشون می‌کنم.

البته منکر مشکلات کیفی این سریالها نمیشم، ولی با این حال فکر می‌کنم که این رویه جالبیه و من این سریالها رو می‌بینم! خواستم گفته باشم! فقط همین!!