یه لُره …
یه کردِ …
یه تهرانیه …
یه اصفهونیه …
یه قزوینیه …
یه ترکه …
یه …
اینقدر از این جُک‌ها شنیده‌ایم که کم‌کم باورمان شده که این قومیت‌ها صاحب این صفاتند. تا آنجا که بسیاری از قومیت‌ها هم اینگونه جُک‌ها برایشان عادی شده و کمتر از اوائل به آنها حساسیّت نشان می‌دهند! یا شاید هم از غیرتی شدن و بحث کردن در این باره خسته شدند!
این «باور» تا آنجا پیش رفت که حتّی به روزنامه‌های رسمی کشور هم کشیده شد و در روزنامه «ایران» رسماً به یکی از قومیت‌های اصیل ایرانی توهین شد. البته به نظر می‌رسد که منظور اصلی نویسنده و کاریکاتور غیر از این بوده باشد، و این اشتباه از همان باوری که در سطح عمومی جامعه وجود دارد، شکل گرفته باشد، اما با این حال اشتباه، اشتباه است. و بروز اعتراضاتی که شاهدش هستیم، برای کمرنگ کردن اینگونه باورهای غلط اجتماعی به نظر من، مفید است، البته تا جایی که حد و مرز داشته باشد و از آن سوء‌استفاده نشود.
چه لذّتی است در این دست‌انداختن‌ها، به سخره گرفتن‌ها، توهین کردن‌ها و… آیا نتیجه تمدّن چند هزارساله ما باید این باشد؟ واقعاً راه دیگری برای خندیدن و لذّت بردن وجود ندارد؟ آیا از عواقب اینگونه حرکتها باخبریم؟ آیا دوست داریم روزی ایران‌مان را تکّه تکّه ببینیم؟ یا در جهان سرافکنده باشیم که تاب یکدیگر را نمی‌آوریم؟ آیا وقت آن نرسیده که در رفتارها و گفتارهایمان بازبینی کنیم؟
واقعاً این حرکتهایمان شرم‌آور نیست؟ پس چرا خجالت نمی‌کشیم؟!
سلام
واقعاً کاش همه مثل شما به اینجور قضایا نگاه می کردن.دیگه کسی به خودش جرئت نمی داد به یک هم نوع توهین بکنه. چطور می تونیم دم از تمدن چند هزار ساله بزنیم در حالی که نمی تونیم یک هم نوع رو بین خودمون تحمل کنیم؟فرهاد عظیم نژاد
jGwapK efwphryjumsm, [url=http://lbhoursaccgj.com/]lbhoursaccgj[/url], [link=http://wsevukijapyl.com/]wsevukijapyl[/link], http://anoaahcoqyqq.com/