فصل نهم: نیایش

پیش از آنکه جان بتواند درک کند و به یاد بسپارد، فرد باید با سکوت درون بیامیزد.
همان گونه که گل رس با ذهن کوزه‌گر می‌آمیزد.
(صدای سکوت)

***

از نظر ماهاتما گاندی، کار یعنی خداوند. اگر وسیله خداوند هستید، پس هدفتان باید انجام کار او باشد. این طبیعت شماست که به او خدمت کنید، مانند طبیعت قلم که نوشتن است. این وظیفه شماست.
تسلیم او باش تا تمام جهان تسلیم تو باشد.
اگر خداوند را اولویت خود قرار دهی، آیا متقابلاً اولویت خدواند نخواهی شد؟
به منظور گوش فرا دادن به خداوند و درک هدف اصلی خود اول باید لایق باشید. در میان هیاهو چگونه می‌توانید به او گوش دهید؟ چگونه می‌توانید لایق باشید اگر بهتر از آن چه هستید نباشید؟
ساکت باشید و درهای ذهن خود را یکی یکی باز کنید تا صدای او را بشنوید.
بدانید که خداوند در وجود همه انسان‌ها هست.
عشق واقعی، تناقض کلامیست زیرا عشق نمی‌تواند چیزی جز واقعیت باشد و حقیقت، ناب‌ترین شکل عشق است.
حقیقت را بدون عشق نمی‌توان دید، حقیقت و عشق دو صورت و دو نام خداوندند.

***

در سکوت گوش فرا ده، زیرا اگر دلت انباشته از چیزهای دیگر باشد، نمی‌توانی صدای خداوند را بشنوی. هنگامی که در سکوت دل خود به خداوند گوش فرا می‌دهی، وجودت انباشته از او می‌شود. این به فداکاری نیاز خواهد داشت. اگر واقعاً منظورمان دعا کردن است و می‌خواهیم دعا کنیم باید اکنون آماده باشیم و آنرا انجام دهیم.

(همه چیز با سکوت آغاز می‌شود ، مادر ترزا)

***

اگر نمی‌توانید واقعیت عشق را تشخیص دهید، مشکل از شماست. باید از خود بپرسید، آیا عشق یا حقیقت را قبول دارید؟ از ته دل می‌خواهید آن را بشناسید؟ چگونه می‌توانید چیزی را تشخیص دهید که نداشته با نمی‌خواهید داشته باشید؟ استفاده از واژگان و واژه‌بندی زیبا تنها باعث شیوایی سخن می‌شود.
تنها عشق است که باعث زیبایی سخن می‌شود.
مبنای ۱۰ دقیقه آخر تمرین قلمرو سکوت، گذر از فکر به نیایش خداوند، بدون بیان است. اما باید آنرا نیز بنویسید. مهم است که این کار در حالی مناسب انجام شود، زیرا فرد با پروردگار در راز و نیاز است.در گفتگو با پروردگار باشید و سوالات خود از او را بنویسید. بجوئید، سوال کنید و از ته دل سخن بگویید.

***

ما در لحظاتی خاص به سکوت ژرف‌تر و تنهایی همراه با خداوند فرا خوانده می‌شویم. با هم به طور گروهی و فردی. با او تنها بودن، نه با کتاب‌هایمان، افکارمان و خاطراتمان، بلکه جدا از همه چیز، عاشقانه در محضو او بودن. خاموش، خالی، منتظر و بی‌حرکت.

(همه چیز با سکوت آغاز می‌شود ، مادر ترزا)

***

تجربه کردم که بسیاری از سوالاتی که نوشتم به جواب رسیدند. پاسخ‌ها به نحوی، در جایی، اغلب گریزناپذیر پیدا می‌شوند.

***

برای با خداوند تنها بودن، با او صحبت کردن، به او گوش فرا دادن و در قلب خود به کلام او ژرف‌اندیشی کردن به سکوت نیاز داریم. باید در سکوت با خداوند تنها باشیم تا احیا و دگرگون شویم. سکوت، دیدگاهی جدید به زندگی به ما می‌بخشد. در سکوت از جمال خداوند آکنده می‌شویمو این باعث می‌شود تا هر کاری را با لذت انجام دهیم.

(همه چیز با سکوت آغاز می‌شود ، مادر ترزا)

***

اگر روزی یک ساعت تمرین قلمرو سکوت را انجام دهید، تمام روز متعادل می‌شوید. تمام دنیا نمی‌تواند بر شما اثر بگذارد، و در سطحی از رهایی خواهید بود که جویای آنید.
هنگامی که در قلمرو سکوت هستید، افکارتان همچون پیکان خواهد شد. بیرون از این ورطه، افکار شما چونان ریزش آب است بر سنگ، که بدون نفوذ تنها به اطراف پاشیده می‌شود. حال آنکه اگر افکارتان مانند تیر باشد هر یک نفوذ می‌کنند و چه ژرف هم نفوذ می‌کنند.
ماهاتما گاندی، مارتین لوتر کینگ، نلسون ماندلا، برخی از آنها لزوماً سخنور خوبی نبودند ولی افکاری که از کمان خود انداختند تا امروز در قلب ما نفوذ کرده است.

***

(در قلمرو سکوت ـ وی‌جی اسواران ـ نیما عربشاهی)